Wat is een zero-trust securitymodel? Dit is wat je moet weten

Wist je dat traditionele securitymodellen steeds vaker falen bij het beschermen van organisaties tegen geavanceerde cyberaanvallen? Daarom is het tijd om de manier waarop we security benaderen volledig te heroverwegen. Maak kennis met het zero-trust securitymodel – een innovatieve benadering waarbij elk onderdeel van je netwerk constant wordt gecontroleerd, zelfs als het van binnenuit komt. Ontdek wat een zero-trust securitymodel precies inhoudt en waarom het een cruciale rol speelt in het veiligstellen van je digitale toekomst.

Wat is een zero-trust securitymodel?

Het zero-trust securitymodel is een benadering van beveiliging die zich richt op het verkleinen van het risico van cybersecurity-aanvallen door het principe van vertrouwen te herdefiniëren. In plaats van automatisch vertrouwen te geven aan elke gebruiker of elk apparaat dat toegang probeert te krijgen tot het netwerk, vereist zero-trust dat elke gebruiker en elk apparaat continu wordt geverifieerd en geautoriseerd, ongeacht de locatie van waaruit ze verbinding maken.

Bij zero-trust wordt ervan uitgegaan dat er geen enkel element (gebruiker, apparaat, netwerk, etc.) binnen of buiten het netwerk automatisch kan worden vertrouwd. Dit betekent dat elke gebruiker en elk apparaat, zowel intern als extern, telkens opnieuw moet bewijzen wie ze zijn en of ze geautoriseerd zijn om toegang te krijgen tot specifieke bronnen en gegevens.

Basisprincipes van zero-trust

Er zijn enkele basisprincipes die ten grondslag liggen aan een zero-trust securitymodel:

• Geef geen vertrouwen aan gebruikers of apparaten op basis van hun locatie in het netwerk.
• Verifieer en autoriseer gebruikers en apparaten voortdurend en kijk kritisch naar hun toegangsrechten.
• Segmenteer het netwerk in microgebieden om toegang tot bronnen te beperken en het risico van laterale beweging te verminderen.
• Monitor en valideer continu het gedrag van gebruikers en apparaten om verdachte activiteiten te detecteren en te voorkomen.
• Zorg voor een uitgebreid en flexibel identiteits- en toegangsbeheer (IAM) systeem om de controle en beveiliging te vergemakkelijken.

Ontstaan van zero-trust beveiliging

Het concept van zero-trust beveiliging is ontstaan in reactie op de veranderende cybersecurity-landschap, waarbij traditionele perimeterbeveiligingsmodellen steeds minder effectief bleken te zijn. Perimeterbeveiliging, waarbij de focus voornamelijk ligt op het beschermen van de grenzen van een netwerk, is niet langer toereikend in een tijdperk waarin gebruikers en apparaten steeds mobieler en wereldwijd verbonden zijn.

Daarom ontstond de behoefte aan een beveiligingsmodel zoals zero-trust, dat zich richt op het beschermen van gegevens en bronnen ongeacht de locatie van de gebruiker of het apparaat. Zero-trust kijkt verder dan de grenzen van het netwerk en houdt rekening met het groeiende aantal externe en interne bedreigingen.

Hoewel het zero-trust concept al enige tijd bestaat, is het pas recentelijk in populariteit toegenomen in de cybersecurity-gemeenschap. Veel organisaties hebben de voordelen van een zero-trust securitymodel erkend en zijn begonnen met het implementeren ervan om hun beveiligingsniveaus te verhogen.

Hoe werkt zero-trust?

Zero-trust is een beveiligingsmodel dat vertrouwen niet baseert op de locatie van gebruikers of apparaten, maar op hun identiteit en het niveau van verificatie dat is uitgevoerd. In dit model wordt ervan uitgegaan dat zowel interne als externe netwerken onveilig kunnen zijn, waardoor het noodzakelijk is om systemen en gegevens grondig te beschermen.

Authenticatie en autorisatie in zero-trust

In een zero-trust-beveiligingsmodel wordt authenticatie en autorisatie gebruikt om te verifiëren wie gebruikers zijn en welke toegangsrechten ze hebben. Authenticatie is het proces van het verifiëren van de identiteit van een gebruiker en kan worden bereikt met behulp van meerdere factoren, zoals wachtwoorden, biometrische gegevens of slimme kaarten. Autorisatie houdt in dat de rechten en machtigingen van een gebruiker worden bepaald op basis van hun geverifieerde identiteit.

• Om authenticatie in een zero-trust-omgeving te versterken, kunnen organisaties ook gebruik maken van technologieën zoals multi-factor authenticatie (MFA), waarbij meerdere verificatie-elementen worden gebruikt om de identiteit van een gebruiker te controleren, zoals een wachtwoord en een eenmalig gegenereerde code.
• Bij autorisatie in een zero-trust-omgeving wordt de toegang van gebruikers tot resources strikt gecontroleerd op basis van hun identiteit en verificatieniveau. Dit betekent dat alleen geautoriseerde gebruikers met de juiste toegangsrechten kunnen inloggen en gevoelige informatie kunnen bekijken of manipuleren.

Continu monitoren en valideren

Een ander cruciaal aspect van zero-trust is het continu monitoren en valideren van gebruikersactiviteiten en systeemgedrag. Door voortdurend te monitoren kunnen verdachte activiteiten snel worden gedetecteerd en geïdentificeerd, waardoor proactief actie kan worden ondernomen om potentiële beveiligingsdreigingen te minimaliseren.

• Geavanceerde beveiligingstools en analysesystemen worden gebruikt om gebruikersactiviteiten, gegevensoverdrachten en netwerkverkeer te controleren en te analyseren. Deze systemen kunnen afwijkingen en anomalieën in het gedrag van gebruikers of apparaten detecteren, zoals ongebruikelijke logins of pogingen tot gegevensdiefstal.
• Als verdachte activiteiten worden gedetecteerd, kan het zero-trust-model automatisch actie ondernemen, zoals het blokkeren van toegang, het opschorten van accounts of het verzenden van waarschuwingen en meldingen naar de IT-afdeling of beveiligingsteams.

Belangrijke elementen van zero-trust

In een zero-trust securitymodel zijn er verschillende belangrijke elementen die bijdragen aan een effectieve beveiligingsaanpak. Deze elementen zorgen ervoor dat je organisatie een sterke verdediging heeft tegen bedreigingen en beveiligingsincidenten. Hieronder worden de belangrijkste elementen van zero-trust toegelicht:

Minimale toegang en privilegebeheer

Een van de belangrijkste principes van zero-trust is het minimaliseren van toegang en het beheren van privileges. Dit betekent dat je organisatie alleen toegang geeft aan gebruikers en apparaten die het strikt noodzakelijke niveau van toegang nodig hebben om hun taken uit te voeren.

Door de toegang tot resources te beperken en privileges zorgvuldig te beheren, verklein je het risico van ongeautoriseerde toegang en mogelijke aanvallen. Dit omvat het implementeren van sterke authenticatiemechanismen, zoals het gebruik van meerdere factoren voor verificatie, en het beperken van de toegang tot specifieke netwerksegmenten en resources.

Het minimaliseren van toegang en het beheren van privileges bevordert een veilige en gereguleerde omgeving waarin alleen geautoriseerde gebruikers en apparaten toegang hebben tot kritieke middelen.

Microsegmentatie in een netwerkomgeving

Microsegmentatie is een belangrijk concept binnen een zero-trust securitymodel. Het houdt in dat het netwerk wordt opgedeeld in kleinere segmenten, waardoor het gemakkelijker wordt om de toegang te beheren en het verkeer te controleren.

Door het implementeren van microsegmentatie kan je organisatie een nauwkeurige controle uitoefenen over het verkeer binnen het netwerk. Elk segment heeft specifieke toegangsregels en beperkingen, waardoor de kans op laterale beweging van aanvallers wordt beperkt. Dit betekent dat als een aanvaller toegang krijgt tot een segment, hij nog steeds wordt beperkt in zijn mogelijkheid om verder binnen het netwerk te bewegen.

Microsegmentatie helpt bij het isoleren van mogelijke beveiligingsincidenten en minimaliseert de impact ervan op het gehele netwerk. Door het verkeer binnen het netwerk te segmenteren, biedt microsegmentatie een extra laag beveiliging en controle in een zero-trust omgeving.

Identiteits- en toegangsmanagement (IAM)

Een goed geïmplementeerd identiteits- en toegangsmanagement (IAM)-systeem is cruciaal binnen een zero-trust securitymodel. IAM richt zich op het beheren van de identiteiten van gebruikers en apparaten en het toewijzen van de juiste toegangsrechten.

In een zero-trust omgeving moeten gebruikers en apparaten zich altijd verifiëren voordat ze toegang krijgen tot resources. Een sterke authenticatie, zoals het gebruik van biometrische gegevens of tokens, kan helpen bij het verifiëren van de identiteit en het minimaliseren van het risico op ongeautoriseerde toegang.

Daarnaast is het belangrijk om de toegangsrechten zorgvuldig te beheren en alleen de juiste rechten toe te wijzen aan gebruikers en apparaten. Dit betekent dat elke identiteit een uniek niveau van toegang heeft, afgestemd op de specifieke behoeften en verantwoordelijkheden.

Beveiligingsbeleid en -protocollen

Een zero-trust securitymodel vereist een duidelijk en gedetailleerd beveiligingsbeleid en bijbehorende protocollen. Het beleid beschrijft de regels en procedures die gevolgd moeten worden om de beveiliging van je organisatie te waarborgen.

Beveiligingsprotocollen, zoals het periodiek wijzigen van wachtwoorden, het gebruik van firewalls en het implementeren van coderingsmechanismen, zorgen voor een consistente en sterke beveiligingsstandaard binnen je organisatie. Door het opstellen en naleven van deze protocollen, minimaliseer je het risico op beveiligingsinbreuken en mogelijke gegevensverlies.

Daarnaast moeten er controlemechanismen worden geïmplementeerd om de naleving van het beveiligingsbeleid te waarborgen. Hierbij kan gedacht worden aan het monitoren van netwerkverkeer, het loggen van gebeurtenissen en het regelmatig uitvoeren van beveiligingsaudits.

Het opstellen van een duidelijk beveiligingsbeleid en het implementeren van de juiste protocollen is essentieel binnen een zero-trust securitymodel om de beveiliging van je organisatie op hoog niveau te houden.

Voordelen van zero-trust voor organisaties

Implementatie van een zero-trust securitymodel kan aanzienlijke voordelen opleveren voor organisaties van elke omvang en in elke sector. Dit zijn enkele van de belangrijkste voordelen:

Verbetering van beveiligingshouding

Een van de grootste voordelen van het zero-trust securitymodel is de verbetering van de beveiligingshouding. Zero-trust verandert de traditionele aanpak van beveiliging, waarbij je ervan uitgaat dat interne gebruikers en apparaten vertrouwd kunnen worden en externe bronnen als onbetrouwbaar worden beschouwd. In plaats daarvan, vertrouwt zero-trust niemand en vereist het een strenge validatie en verificatie van elke gebruiker en elk apparaat, zelfs als ze intern zijn.

Door deze aanpak van zero trust worden mogelijke bedreigingen en kwetsbaarheden geïdentificeerd en aangepakt voordat ze schade kunnen veroorzaken. Het stelt organisaties in staat om op proactieve wijze verdachte activiteiten te detecteren en hier direct actie op te ondernemen, wat de beveiliging sterk verbetert en potentiële schade minimaliseert.

• Zero-trust dwingt organisaties om beveiligingsprotocollen te implementeren die nodig zijn om aanvallen te voorkomen en detecteren.
• Zero-trust vereist ook dat organisaties zich voortdurend bewust zijn van nieuwe bedreigingen en zich aanpassen aan veranderende omstandigheden, waardoor de algehele beveiligingshouding wordt verbeterd.

Vermindering van aanvalsoppervlak

Een ander belangrijk voordeel van het zero-trust securitymodel is de vermindering van het aanvalsoppervlak. Traditionele beveiligingsmodellen vertrouwen vaak op een enkele beveiligingslaag, zoals een perimeterfirewall. Als een aanvaller er echter in slaagt deze laag te doorbreken, hebben ze toegang tot het hele interne netwerk en kunnen ze gemakkelijk schade aanrichten.

Zero-trust daarentegen verdeelt het netwerk in kleinere segmenten en biedt strikte controle en verificatie voor elke gebruiker en elk apparaat. Hierdoor wordt het aanvalsoppervlak aanzienlijk verkleind. Zelfs als een aanvaller erin slaagt toegang te krijgen tot een segment, hebben ze geen vrije beweging binnen het netwerk.

Door het aanvalsoppervlak te beperken, helpt zero-trust organisaties om de potentiële impact van een mogelijke inbreuk te minimaliseren.

Uitdagingen en overwegingen bij implementatie

De implementatie van een zero-trust securitymodel kan verschillende uitdagingen met zich meebrengen. Hieronder worden twee van de grootste hindernissen besproken: technische en operationele hindernissen, en veranderingsmanagement en personeelsontwikkeling.

Technische en operationele hindernissen

De overstap naar een zero-trust securitymodel vereist aanzienlijke technologische en operationele veranderingen binnen een organisatie. Het kan een uitdaging zijn om bestaande IT-infrastructuur en -processen aan te passen om te voldoen aan de strengere eisen van zero-trust. Bovendien kan het integreren van zero-trust onderdelen zoals multi-factor authenticatie, continue monitoring en het implementeren van microsegmentatie een complexe en tijdrovende taak zijn.

• Een technische hindernis kan zijn dat de benodigde technologieën mogelijk niet beschikbaar of compatibel zijn met bestaande systemen.
• Operationeel gezien kan het implementeren van zero-trust extra personeel, training en externe expertise vereisen.

Veranderingsmanagement en personeelsontwikkeling

Overstappen naar een zero-trust securitymodel vereist ook een cultuurverandering en het opnieuw trainen van medewerkers. Het is belangrijk om medewerkers bewust te maken van de nieuwe manier van werken en het belang van zero-trust beveiliging te benadrukken. Verandering kan weerstand oproepen en het is essentieel om een veranderingsmanagementstrategie te hanteren om weerstand te overwinnen en medewerkers te betrekken bij de implementatie.

Enkele belangrijke overwegingen zijn

1. Zorg voor een duidelijke communicatie over de redenen achter de overstap naar een zero-trust securitymodel.
2. Bied uitgebreide training en educatieve programma’s aan om medewerkers te helpen de nieuwe technologieën en workflows te begrijpen.
3. Erken en beloon medewerkers die bijdragen aan de succesvolle implementatie van zero-trust.
4. Sta open voor feedback van medewerkers en pas implementatiestrategieën aan op basis van hun input.

Met een goede veranderingsmanagementstrategie en adequate personeelsontwikkeling kunnen organisaties de uitdagingen bij de implementatie van zero-trust overwinnen en het maximale uit deze beveiligingsaanpak halen.

Vergelijking met traditionele beveiligingsmodellen

Wanneer we kijken naar het zero-trust securitymodel, is het belangrijk om de verschillen met traditionele beveiligingsmodellen te begrijpen. Een van de belangrijkste verschillen is de benadering van beveiliging. Traditionele beveiligingsmodellen, zoals perimeterbeveiliging, hebben de neiging om te vertrouwen op verdedigingslinies en het creëren van een sterke buitenste beveiligingslaag. Zero-trust daarentegen gaat uit van het principe van ‘vertrouwen is goed, controle is beter’. Dit betekent dat elk verzoek om toegang tot een netwerk of bron wordt gecontroleerd, ongeacht waar het vandaan komt.

Verschillen tussen zero-trust en perimeterbeveiliging

Een van de belangrijkste verschillen tussen zero-trust en perimeterbeveiliging is dat zero-trust geen vertrouwen verleent op basis van de locatie van een gebruiker of apparaat. In traditionele modellen wordt vaak verondersteld dat gebruikers binnen het netwerk betrouwbaar zijn en dat het externe netwerk de grootste bedreiging vormt. Zero-trust, daarentegen, vereist authenticatie en autorisatie voor alle gebruikers, ongeacht hun locatie.

Een ander belangrijk verschil is dat traditionele beveiligingsmodellen vaak gebaseerd zijn op het idee van een ‘harde buitenkant’ met een firewall en andere netwerkapparaten die het interne netwerk beschermen tegen externe bedreigingen. In een zero-trust model wordt dit concept van een harde buitenkant verwijderd, omdat de nadruk ligt op het controleren en beveiligen van individuele gebruikers en apparaten, ongeacht waar ze vandaan komen.

• Zero-trust-verdediging controleert elk verzoek om toegang tot het netwerk, terwijl perimeterbeveiliging vertrouwt op een sterke externe beveiligingslaag.
• Zero-trust vereist authenticatie en autorisatie voor alle gebruikers, ongeacht hun locatie, in tegenstelling tot traditionele modellen die vaak vertrouwen op de locatie van de gebruiker.
• Zero-trust verwijdert het concept van een harde buitenkant, omdat de focus ligt op het individueel controleren van gebruikers en apparaten.

Transitie van oude naar nieuwe beveiligingsmodellen

De overgang van traditionele beveiligingsmodellen naar een zero-trust model kan uitdagend zijn, maar het biedt ook nieuwe mogelijkheden en voordelen. Een van de belangrijkste aspecten van de transitie is het heroverwegen van de vertrouwde zones binnen het netwerk. In een traditioneel model wordt vaak vertrouwen verleend aan interne gebruikers en apparaten, maar in een zero-trust model wordt geen enkele bron als vertrouwd beschouwd.

Belangrijke stappen bij de transitie naar een zero-trust model zijn

1. Identificeer en classificeer alle bronnen en gebruikers binnen het netwerk.
2. Implementeer en configureer een geavanceerd authenticatie- en autorisatiesysteem.
3. Bepaal de minimale toegang en het privilegebeheer voor elke gebruiker en elk apparaat.
4. Zorg voor continue monitoring en validering van gebruikers en apparaten.
5. Implementeer microsegmentatie om het netwerk op te splitsen in kleinere, beheersbare segmenten.
6. Versterk het identiteits- en toegangsbeheer (IAM) om ervoor te zorgen dat alleen geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot bronnen.

Door deze stappen te volgen, kan een organisatie geleidelijk overgaan van een traditioneel beveiligingsmodel naar een zero-trust model. Het belangrijkste is om te onthouden dat zero-trust draait om het verifiëren en controleren van gebruikers en apparaten, ongeacht hun locatie, om de beveiliging te verbeteren en potentiële bedreigingen te verminderen.

Toepassingen van zero-trust in verschillende industrieën

Het zero-trust securitymodel is niet beperkt tot een specifieke sector. Het kan worden toegepast in verschillende industrieën om de beveiliging te versterken en gevoelige gegevens te beschermen. In dit gedeelte zullen we kijken naar enkele toepassingen van zero-trust in de gezondheidszorg, de financiële sector en de overheid en het onderwijs.

Zero-trust in de gezondheidszorg

In de gezondheidszorg is de bescherming van patiëntgegevens van het grootste belang. Met zero-trust kunnen organisaties in de gezondheidszorg een sterkere beveiligingslaag creëren om gevoelige informatie te beschermen tegen ongeoorloofde toegang. Door het implementeren van zero-trust principes zoals continue verificatie en autorisatie, kunnen ziekenhuizen, klinieken en andere zorginstellingen ervoor zorgen dat alleen geautoriseerd personeel toegang heeft tot patiëntgegevens. Dit helpt niet alleen om de vertrouwelijkheid van de patiëntinformatie te waarborgen, maar ook om te voldoen aan de privacywetgeving zoals de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).

Daarnaast kan zero-trust ook helpen bij het beheer van medische apparatuur en Internet of Things (IoT)-apparaten in de gezondheidszorg. Door een zero-trust benadering toe te passen, kunnen zorginstellingen ervoor zorgen dat alleen geautoriseerde apparaten toegang hebben tot het netwerk en dat deze apparaten worden gemonitord om verdachte activiteiten te detecteren. Dit helpt bij het beschermen van het netwerk tegen malware en het voorkomen van potentiële aanvallen.

Implementatie in de financiële sector

In de financiële sector is de beveiliging van klantgegevens en financiële transacties van cruciaal belang. Met zero-trust kunnen financiële instellingen zoals banken en verzekeringsmaatschappijen een extra beveiligingslaag toevoegen om gevoelige informatie te beschermen tegen cyberdreigingen. Door het toepassen van zero-trust principes zoals minimale toegang en privilegebeheer, kunnen financiële instellingen de toegang tot systemen en gegevens beperken tot alleen geautoriseerde gebruikers, op basis van de specifieke rol en verantwoordelijkheden van elke gebruiker.

Daarnaast kan zero-trust ook helpen bij het detecteren en voorkomen van fraude in de financiële sector. Door gebruik te maken van continu monitoren en valideren, kunnen financiële instellingen verdachte activiteiten in real-time identificeren en corrigerende maatregelen nemen voordat er schade wordt aangericht. Dit helpt bij het beschermen van zowel de financiële instelling als de klanten tegen misbruik en frauduleuze transacties.

Voordelen voor overheid en onderwijs

In de overheid en het onderwijs zijn er talloze gevoelige gegevens die moeten worden beschermd, zoals persoonlijke gegevens van burgers, nationale veiligheidsinformatie en studentgegevens. Met zero-trust kunnen overheidsinstanties en onderwijsinstellingen de beveiliging verbeteren en ervoor zorgen dat alleen geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot deze gegevens.

Door het implementeren van zero-trust principes zoals identiteits- en toegangsmanagement (IAM), kunnen overheidsinstanties en onderwijsinstellingen ervoor zorgen dat gebruikers alleen toegang hebben tot de gegevens en systemen die relevant zijn voor hun rol en verantwoordelijkheden. Dit minimaliseert het risico van ongeoorloofde toegang en helpt bij het voorkomen van gegevenslekken.

Bovendien kan zero-trust ook helpen bij het beschermen van netwerken tegen cyberaanvallen in de overheid en het onderwijs. Door het toepassen van microsegmentatie kunnen organisaties het netwerk opdelen in kleine zones, waardoor de verspreiding van malware en aanvallen kan worden beperkt. Dit zorgt voor een verhoogd niveau van beveiliging en helpt bij het minimaliseren van de impact van eventuele beveiligingsincidenten.

Stappen voor het implementeren van zero-trust

Implementatie van een zero-trust securitymodel kan een complex proces zijn, maar door het volgen van een plan van aanpak en projectfasering kun je het succesvol implementeren. Daarnaast is doorlopende evaluatie en bijsturing essentieel om ervoor te zorgen dat het zero-trust securitymodel optimaal blijft functioneren.

Plan van aanpak en projectfasering

Een gestructureerd en gedocumenteerd plan van aanpak is van cruciaal belang bij het implementeren van zero-trust. Dit zijn de belangrijkste stappen die je moet volgen:

• Analyseer je bestaande IT-infrastructuur en identificeer de kwetsbaarheden en risico’s.
• Maak een duidelijke roadmap voor de implementatie van zero-trust. Hierbij is het belangrijk om realistische doelen en deadlines te stellen.
• Bepaal de rollen en verantwoordelijkheden van het team dat betrokken is bij de implementatie. Wijs een projectleider aan die verantwoordelijk is voor het coördineren van de activiteiten.
• Werk samen met de relevante stakeholders, zoals IT-personeel, beveiligingsprofessionals en externe consultants, om een gedetailleerd implementatieplan op te stellen.
• Begin met het implementeren van zero-trust op kleine schaal, bijvoorbeeld door het te testen op een specifiek netwerksegment of binnen een bepaalde applicatie. Voer uitgebreide tests uit en verzamel feedback om eventuele problemen en knelpunten te identificeren.
• Breid de implementatie geleidelijk uit naar andere delen van de organisatie. Zorg ervoor dat alle betrokken medewerkers en teams voldoende training en ondersteuning krijgen.

Belang van doorlopende evaluatie en bijsturing

Een zero-trust securitymodel is niet statisch, maar vereist voortdurende evaluatie en bijsturing om effectief te blijven. Dit zijn enkele belangrijke aspecten waar je rekening mee moet houden:

Continu monitoren en valideren

Monitor voortdurend het netwerkverkeer en de toegangsverzoeken om afwijkend gedrag en mogelijke beveiligingsrisico’s te detecteren. Maak gebruik van geautomatiseerde beveiligingsoplossingen die realtime waarschuwingen kunnen genereren bij verdachte activiteiten. Voer regelmatig penetratietesten uit om zwakke plekken in het systeem op te sporen en te verhelpen.

Periodieke beoordeling van beveiligingsbeleid en -protocollen

Beoordeel regelmatig je beveiligingsbeleid en -protocollen om ervoor te zorgen dat ze nog steeds voldoen aan de nieuwste beveiligingsstandaarden en best practices. Identificeer zwakke punten en pas je beleid en protocollen dienovereenkomstig aan. Zorg ervoor dat je medewerkers ook op de hoogte zijn van eventuele wijzigingen en dat ze de juiste training krijgen om ermee om te gaan.

Doorlopende evaluatie en bijsturing zijn cruciaal voor een succesvolle implementatie van zero-trust. Het helpt om de beveiliging van je organisatie continu te verbeteren en mogelijke risico’s te beperken.